به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم اینه که   

در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود داره. به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی شاید

                                
کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری، اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته، فراموش نکنی.

 به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگ‌ترین هنر دنیاست.

 به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی از درد های کوچیکه که آدم می ناله؛ ولی وقتی  

 ضربه سهمگین باشه، لال می شه. به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی اگر بتونی 

دیگری را همونطور که هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو کاملا واقعیه.

به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی همیشه وقتی گریه می کنی اونی که

آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته. به یک جایی از زندگی

 که رسیدی، می فهمی کسی که دوستت داره، همش نگرانته. به خاطر همین بیشتر از اینکه

 بگه دوستت دارممیگه مواظب خودت باش...